A PIETRO GERMI

Pari chi nun guardassi, eppuru vidi…
pari chi nun ti senti, eppuru ascuta…
si tu cci trasi dintra, chianci e ridi
anchi si la so’ vucca spissu è muta.
Nni la natura umana spera e cridi…
e la cerca, la cerca se spirduta…
c’un cori granni càrricu di fidi,
segui la società mala vistuta.
Comu quannu è bunazza nta lu mari,
tuttu è silenzio, pari chi durmissi…
poi scinni lu gran ventu di l’abissi
e l’unni soi si mettinu a scumiari.
E allura lu so’ MUNNU s’arruspìgghia…
“VIA! ” grida a l’azzurru, cu ‘na vuci
chi cu la senti trema e s’ assuttigghia…
(l’anima canta, càrrica di Luci.)

_____

Torna all’indice delle poesie………………..Torna all’indice della sezione dedicata a V. Licata

Leave a reply