Chiddu chi appi di fari lu fici

Ma chi mi teni ancora ccà?
Nun ti nn’adduni ca nun haiu
chhiù scopu di ristari?
Chiddu chi appi di fari lu fici,
nun mi resta cchiù nenti di fari,
perciò vidi chi a cuminari.

Prima nun ti cridìva, ma ti
mittisti cu la minutidda,
oi, dumani, oi, dumani,
ca ora ti cridu e cu gran fidi.
Perciò fammi ‘stu piaciri,
chiamami a tia, nun ti ‘ni iri.

T’haiu vulutu circari iu,
lassannu tutti cosi e truvàriti,
ma nun haiu avutu curaggiu
e nun’haiu mancu ora,
ora ca vulissi stari cu tia veramenti,
siguennu li deci cumannamenti.

Ora ca ti sentu cchiù vicinu,
chiamami! Chiamami proprio ora,
di ‘stu mumentu, prima di finiri
e mettiri lu puntu di ‘stu versu.
Veru ogni dubbiu si cancillassi,
la verità di la to prisenza ristassi.

Lu puntu lu misi, ma nun succidi nenti
ti cridu sempri, a tia e a l’Onniputenti.
Chiamami! Chiamami! Chiamami!
Si non mi vò a lu tò sciancu,
ettami unni dagghè, unni ti piaci,
ma levami di ccà, fammi stari ‘n paci.

Certu lu sacciu, lu munnu
è bellu, lu vidi, mi nni godu,
c’è lu suli, lu celu, lu mari,
ma si nun si pò dari tecchia
d’amuri pi putiri amari,
‘ni ‘sta terra, chi ccì campu a fari?

_____

di Giuseppe Cardella

La poesia “Chiddu chi appi di fari lu fici” si è classificata come finalista nella sezione poesie a tema libero in dialetto del Premio Nazionale di Letteratura e Poesia “Vincenzo Licata – Città di Sciacca” – Edizione 2010

spacer

Leave a reply