ME PATRI

Sona la mezzanotti e m’arricòghiu:
tuttu è silenziu nta la casa mia.
Adàciu, pi nun fari battaria,
cercu lu lettu. Mancu un spicchiu ad ogghiu
adduma a Sant’Antoni, e scuru-scuru
va’ sbattu cu la facci nta lu muru.

Restu sturdutu, ma nun dicu nenti.
Sturìu lu nterrutturi di truvari.
Tuttu lu muru cumìnciu a tantiàri,
ma ormai è scuncintrata la me’ menti;
mmestu na cascia, trovu du’ cirina
e vjiu di me’ patri la sacchina.

M’acchiana nta la facci na vampata
di sdegnu, di vriogna e di russuri;
cu la cuscienza mia pisu l’onuri
e lu cuntegnu persi strata-strata.
S’astutanu di bottu li cirina,
ma dintra l’occhi mei c’è la sacchina.

Sacchina di me’ patri svinturata
chi sbattisti tant’anni mari-mari,
siddu tanticchia putissi parrari
di la so’ vita onesta e disgraziata;
la toccu, è fatta tutta dincirata,
na giacca, un pani e na sarda salata.

“Oh, zzu Filippu!” … grida un marinaru:
me’ patri s’arramazza di lu lettu
e affaccia a la finestra. E ch’è firettu!
Cinquant’anni di mari l’acciuncaru.
Curallinu di fama e piscaturi,
di sta marina specchiu di l’onuri.

“Vegnu!” grida me’ patri. E scuru-scuru
curri. M’ammucciu. Pighia la sacchina,
scinni la scala e dici: “Santa Spina,
dumani è sciluccata e ventu duru!
A vui m’arraccumannu San Giuseppi!”
“Ancora, zzu Filippu?!” – “Vegnu Peppi!”

Curri me’ patri nta ddu scuru-scuru
cu lu so’ sacrifiziu e lu so’ onuri,
ed iu restu mpalatu nta lu muru
senza cuscienza e senza cchiù russuri.
Oh Filippeddu! nta ssa to’ sacchina
cc’è l’onuri di tutta sta marina!

_____

Torna all’indice delle poesie………………..Torna all’indice della sezione dedicata a V. Licata

Leave a reply